ပျော်ရွှင်တဲ့ မိခင်တစ်ယောက်

 အသက် ၄၀ ဆိုတာ ဘဝရဲ့ တစ်ဆစ်ချိုးတစ်ခုလိုပဲ။ ဒီအရွယ်ရောက်လာတဲ့ မိခင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ ကိုယ့်ဘဝကို ပြန်ကြည့်ရင်း ပျော်ရွှင်မှု၊ ကျေနပ်မှုတွေနဲ့ ရောပြွမ်းနေတဲ့ ခံစားချက်တွေ ပေါ်လာတတ်တယ်။ ဒီဆောင်းပါးထဲမှာ မိခင်တစ်ယောက်က သူ့ရဲ့ အသက် ၄၀ ပြည့် မွေးနေ့ကို ရိုးရှင်းပေမယ့် အဓိပ္ပါယ်ရှိတဲ့ နည်းနဲ့ မိသားစုနဲ့ အတူ ကျင်းပခဲ့တဲ့ အကြောင်းကို ပြောထားတယ်။ ဒါက ကလေးလေးယောက်ရဲ့ အမေ၊ ဘဝကို အပြုသဘောနဲ့ မြင်တတ်တဲ့ မိခင်တစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ဖွင့်စကားလိုပဲ။

ဒီမိခင်က သူ့ရဲ့ အသက် ၄၀ ပြည့် မွေးနေ့ကို ကလေးတွေနဲ့ အတူ ရိုးရိုးရှင်းရှင်း ဆင်နွှဲခဲ့တယ်။ ကလေးတွေက မနက်စောစော ထပြီး ပန်ကိတ်လေးတွေ ဖုတ်ပေးခဲ့ကြတယ်။ ဒီလို သေးသေးလေးတွေကတောင် သူ့အတွက် အမှတ်တရဖြစ်ပြီး စိတ်ထဲကို နွေးထွေးသွားစေတယ်။ ကလေးတွေက သူတို့လက်နဲ့ လုပ်ထားတဲ့ မွေးနေ့ကဒ်လေးတွေ ပေးခဲ့တယ်။ ဒီကဒ်တွေက စျေးကြီးတဲ့ လက်ဆောင်တွေ မဟုတ်ပေမယ့် ကလေးတွေရဲ့ အားထုတ်မှု၊ ချစ်ခြင်းတွေနဲ့ ပြည့်နေတာကြောင့် သူ့အတွက် အဖိုးတန်လှတယ်။ အထူးသဖြင့် အကြီးဆုံး သမီးလေးက သကြားလုံးအိတ်လေး တစ်ခုကို လက်နဲ့လုပ်ပြီး၊ အထဲမှာ ချစ်စကားလေးတွေ ရေးထည့်ထားတာက သူ့ကို အတော်လေး ရင်ခုန်သွားစေတယ်။ ဒီလို မိသားစုရဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာက သူ့ဘဝရဲ့ အကောင်းဆုံး လက်ဆောင်လို့ ဆိုတယ်။

ဒီမိခင်က သူ့ဘဝအကြောင်း ပြန်တွေးရင်း "ငါ ပျော်ရွှင်ရဲ့လား" လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မေးကြည့်တယ်။ အဖြေက "ဟုတ်တယ်၊ အပြည့်အဝ ပျော်တယ်" တဲ့။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူက ကလေးလေးယောက်ရဲ့ အမေဖြစ်ပြီး၊ ပျော်ရွှင်မှု၊ ချစ်ခြင်း၊ ရယ်မောသံတွေနဲ့ ဝိုင်းထားတဲ့ ဘဝကို ပိုင်ဆိုင်ထားလို့ပဲ။ တစ်ခါတလေ ကလေးတွေရဲ့ စိတ်ဆိုးတာ၊ ရန်ဖြစ်တာ၊ စကားများတာတွေလည်း ရှိတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဒါတွေက ဘဝရဲ့ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်ပြီး၊ ဒီအတွေ့အကြုံတွေကို ဘာနဲ့မှ လဲမယ်မထင်ဘူးလို့ ဆိုတယ်။ ဒီလိုမျိုး အကောင်းအဆိုး ရောယှက်နေတဲ့ ဘဝမှာ သူက အပြုသဘောနဲ့ မြင်တတ်လာတာက တကယ့်ကို လှပတဲ့ အချက်တစ်ခုပဲ။

ငယ်ငယ်တုန်းက သူ့မှာ အိပ်မက်တွေ အများကြီး ရှိခဲ့တယ်။ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင် တစ်ယောက် ဒါမှမဟုတ် ကုမ္ပဏီတစ်ခုရဲ့ အကြီးအကဲဖြစ်ချင်တယ်လို့ အိပ်မက်မက်ခဲ့ဖူးတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘဝရဲ့ အလှည့်အပြောင်းတွေကြောင့် အဲဒီ စီးပွားရေးလောကကို စွန့်လွှတ်ခဲ့ပြီး၊ ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းကို ခရီးထွက်ရင်း၊ မိခင်ဘဝထဲကို ဝင်ရောက်လာခဲ့တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ သူကိုယ်တိုင် နားလည်လာတာက "ဒါက ငါ့ရဲ့ ကံကြမ္မာပဲ" ဆိုတာပဲ။ အသက်ရှူတိုင်း သူ့အိပ်မက်တွေကို အမှန်တကယ် ဖြည့်ဆည်းနေရတာကို ခံစားရတယ်။ ဒီလို ဘဝတစ်ခုကို ရခဲ့တာက သူ့အတွက် ကံကောင်းခြင်းတစ်ခုလို့ ခံစားရတယ်။

မိခင်ဘဝဆိုတာ လွယ်တော့ မလွယ်ဘူး။ သူ့မှာ ဆယ်ကျော်သက် နှစ်ယောက်၊ ဆယ်နှစ်အောက် တစ်ယောက်၊ မွေးကင်းစ တစ်ယောက်ဆိုတော့ လက်တစ်ဆုပ်စာ အလုပ်တွေ အမြဲရှိနေတာပဲ။ တစ်ခါတလေ အသံကျယ်ကျယ် အော်မိတာ၊ စိတ်မထိန်းနိုင်တာတွေ ဖြစ်မိပြီး အဲဒီအတွက် အပြစ်ရှိသလို ခံစားရတယ်။ ကလေးတွေဆီက စိတ်ညစ်စရာ စကားတွေ ကြားရတဲ့ နေ့တွေလည်း ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီလို ခက်ခဲတဲ့ အချိန်တွေကိုတောင် ဖြတ်ကျော်ပြီး၊ မျက်ရည်တွေ သုတ်လိုက်၊ သင်ခန်းစာယူပြီး၊ နောက်နေ့မှာ အသစ်တဖန် ပြန်စဖို့ အားထုတ်ရတာက မိခင်ဘဝရဲ့ အလှတရားတစ်ခုလို့ ဆိုတယ်။

ဒီလို အသက် ၄၀ မွေးနေ့ကို ကျင်းပရင်း သူ့ဘဝကို ပြန်သုံးသပ်ကြည့်တယ်။ ဒီအရွယ်မှာ ရှိသမျှ အရာအားလုံးကို ကျေးဇူးတင်စိတ်နဲ့ လက်ခံထားတယ်။ မိသားစု၊ ကလေးတွေ၊ ရယ်မောသံတွေ၊ ချစ်ခြင်းတွေက သူ့ဘဝကို ပြည့်စုံစေတယ်။ မြန်မာလိုဆိုရင် "ဘဝက အိမ်ထောင်စုလို ရောယှက်နေပေမယ့်၊ ဒီအရာတွေက ငါ့ရဲ့ အကောင်းဆုံး ဘဏ္ဍာတွေ" လို့ ပြောရမလိုပဲ။ ဒါကြောင့် မင်းလည်း ကိုယ့်ဘဝကို တစ်ချက် ပြန်ကြည့်ပြီး၊ ရှိသမျှ သေးသေးလေးတွေကိုတောင် ကျေးဇူးတင်စိတ်နဲ့ ခံစားကြည့်ပါလား။ ဒီမိခင်လို ရိုးရှင်းတဲ့ ပျော်ရွှင်မှုတွေကို ရှာတွေ့နိုင်မှာပါ။