မုန်းတီးခြင်းနှင့် ခွင့်လွှတ်ခြင်း

၁၉၄၄ ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလ ၂၈ ရက်နေ့တွင် နာဇီစစ်သားများသည် ကော်ရီ တန် ဘွန်း၏ အိမ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာပြီး သူမ၏ မိသားစုတစ်ခုလုံးကို ဖမ်းဆီးသွားခဲ့သည်။ အကြောင်းမှာ သူတို့အိမ်တွင် ဂျူးလူမျိုးများကို ပုန်းအောင်ထားပေးခဲ့ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။ နာဇီများက ကော်ရီနှင့် သူမ၏ အစ်မကို ရာဗန်းဘရပ်ခ် အကျဉ်းစခန်းသို့ ပို့လိုက်ပြီး ထိုနေရာတွင် သူမ၏ အစ်မဖြစ်သူ သေဆုံးသွားခဲ့သည်။ ကော်ရီမှာမူ ထိုစခန်းမှ လွတ်မြောက်လာခဲ့ပြီး ကမ္ဘာတစ်ဝန်းသို့ ခရီးထွက်ကာ မုန်းတီးမှုများကြားတွင် ခွင့်လွှတ်ခြင်း၏ အဓိပ္ပါယ်ကို မျှဝေခဲ့သည်။ 

တစ်နေ့တွင် သူမ ဟောပြောပွဲတစ်ခု ပြီးဆုံးသွားပြီးနောက် အမျိုးသားတစ်ဦး သူမထံ လျှောက်လာခဲ့သည်။ ထိုသူကို ကြည့်လိုက်သောအခါ သူမမှာ ရာဗန်းဘရပ်ခ်စခန်းမှ နာဇီစစ်သားတစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း ချက်ချင်းမှတ်မိလိုက်သည်။ ထိုလူသည် ကော်ရီကို လူသားတစ်ဦးလို မဆက်ဆံခဲ့သူ၊ သူမ၏ အစ်မသေဆုံးမှုကို လက်ပိုက်ကြည့်ခဲ့သူပင် ဖြစ်သည်။ ထိုလူက သူမကို မျက်လုံးချင်းဆုံကာ “ကျွန်တော့်ကို ခွင့်လွှတ်ပေးနိုင်မလား” ဟု မေးလိုက်သည်။ ကော်ရီတစ်ယောက် အသံတိတ်သွားခဲ့သည်။ ထိုအချိန်တွင် သူမ၏ စိတ်ထဲ၌ “ခွင့်လွှတ်ခြင်းဆိုတာ ခံစားချက်တစ်ခု မဟုတ်ဘူး၊ ဆန္ဒတစ်ခုရဲ့ လုပ်ရပ်တစ်ခုပဲ” ဟု တွေးလိုက်မိသည်။

သို့သော် သူမမှာ ခွင့်မလွှတ်နိုင်။ ထိုလူက သူမ၏ အစ်မကို သေဆုံးစေခဲ့သူ၊ မကောင်းမှုများစွာ ပြုလုပ်ခဲ့သူဖြစ်သည်။ ထိုအချိန် သူမသည် အတွင်းစိတ်မှ တရားအောက်မေ့ပြီး လက်ကို မြှောက်ဖို့လောက်တော့ လုပ်နိုင်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမလက်ကို မြှောက်ကာ ထိုနာဇီစစ်သားဟောင်းနှင့် လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး “ညီအစ်ကိုရေ၊ ကျွန်မနှလုံးသားတစ်ခုလုံးနဲ့ ခွင့်လွှတ်ပါတယ်” ဟု ပြောလိုက်သည်။

 “မုန်းတီးခြင်းဆိုတာ အဆိပ်ကို သောက်ပြီး တစ်ဖက်လူ သေမယ်လို့ မျှော်လင့်နေတာနဲ့ အတူတူပါပဲ” ဟု ကော်ရီက ဆိုခဲ့သည်။ ကော်ရီ ခွင့်လွှတ်ပေးခဲ့သည့်အရာသည် မခွင့်လွှတ်နိုင်စရာဟု ထင်ရသည်။ သို့သော် ကျွန်ုပ်တို့ နေထိုင်ရသည့် ဤကမ္ဘာကြီးသည် မစုံလင်သော ကမ္ဘာတစ်ခုဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ ဘဝထဲတွင် ကျွန်ုပ်တို့ကို နာကျင်စေခဲ့သူများ၊ ယခုထိ နာကျင်စေနေသူများ ရှိတတ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့ကို သစ္စာဖောက်သူ၊ အရှက်ရစေသူ၊ အလွန်ဆိုးရွားစွာ ဆက်ဆံခဲ့သူများလည်း ရှိတတ်သည်။ ထိုသို့သော ဒေါသများကြားတွင် မည်သို့ ခွင့်လွှတ်နိုင်မည်နည်း။ ထိုသို့သော နာကျင်မှုများကြားတွင် မည်သို့ ငြိမ်းချမ်းမှုကို ရှာတွေ့နိုင်မည်နည်း။ 

ဗုဒ္ဓဘာသာအရ မုန်းတီးခြင်း (ဒေါသ) သည် စိတ်ကို မီးလောင်စေသော အကုသိုလ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ မြတ်စွာဘုရားက “မုန်းတီးခြင်းသည် မုန်းတီးခြင်းဖြင့် မဆုံးပါ၊ မေတ္တာဖြင့်သာ ဆုံးသည်” ဟု ဟောကြားခဲ့သည်။ ကော်ရီ၏ လုပ်ရပ်သည် ဤအဆုံးအမ၏ သက်သေတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဒေါသကို ဆုပ်ကိုင်ထားခြင်းသည် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဒုက္ခပေးရုံသာမက ကံဆိုးမှုများကို ဖိတ်ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ခွင့်လွှတ်ခြင်းသည် စိတ်ကို လွတ်မြောက်စေပြီး ကျွန်ုပ်တို့ကို သံသရာမှ လွတ်မြောက်ရာ လမ်းသို့ ပို့ဆောင်ပေးသည်။

အချည်းနှီး မဖြစ်ပါ

ခွင့်လွှတ်ခြင်းဆိုသည်မှာ မေ့လျော့ခြင်း မဟုတ်ပါ။ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များကို လျစ်လျူရှုပြီး ထပ်မံ ဒုက္ခခံရန် ပြန်လည်ဝင်ရောက်ခြင်းကို ဆိုလိုသည် မဟုတ်ပါ။ ဆန့်ကျင်ဘက်အနေနှင့် ခွင့်လွှတ်ခြင်းသည် အတိတ်ကို လက်ခံပြီး ၎င်းမှ သင်ခန်းစာယူခြင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ဒေါသနှင့် နာကျင်မှုကို စွန့်လွှတ်ကာ မေတ္တာနှင့် ဉာဏ်ပညာဖြင့် အစားထိုးခြင်းဖြစ်သည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာတွင် ဆင်းရဲဒုက္ခသည် ဘဝ၏ သဘာဝတစ်ခုဖြစ်သည်ဟု လက်ခံထားပြီး ၎င်းကို ကျော်လွှားရန် သည်းခံခြင်း (ခတ္တိ) နှင့် လွှတ်ထားခြင်း (ဥပေက္ခာ) ကို အားကိုးသည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ နာကျင်မှုများသည် ခွင့်လွှတ်ခြင်းဖြင့် အချည်းနှီး မဖြစ်ပါ။ ၎င်းတို့သည် ကျွန်ုပ်တို့၏ စိတ်ကို သန့်စင်စေပြီး နိဗ္ဗာန်သို့ ဦးတည်ရာ လမ်းကြောင်းတစ်ခု ဖြစ်လာသည်။

ခံစားချက်များသည် အရေးကြီးသည်

လူသားများအနေနှင့် ကျွန်ုပ်တို့တွင် ခံစားချက်များ ရှိသည်။ ဤခံစားချက်များသည် ကျွန်ုပ်တို့အတွက် အရေးကြီးသည်များကို ညွှန်ပြပေးသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာတွင် ခံစားချက်များကို ဖိနှိပ်ရန် မဟုတ်ဘဲ ၎င်းတို့ကို သတိဖြင့် ကြည့်ရှုရန် သင်ကြားထားသည်။ ဒေါသ၊ ဝမ်းနည်းမှု၊ နာကျင်မှုတို့သည် စိတ်ထဲ၌ ဖြစ်ပေါ်လာသော ဖြစ်စဉ်မျှသာဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့ကို စွဲလမ်းခြင်း သို့မဟုတ် တွန်းလှန်ခြင်းမပြုဘဲ လက်ခံကြည့်ရှုခြင်းဖြင့် ၎င်းတို့၏ အား လျော့သွားစေနိုင်သည်။ ခွင့်လွှတ်ခြင်းသို့ ပထမဆုံးခြေလှမ်းမှာ ကျွန်ုပ်တို့၏ ခံစားချက်များကို အသိအမှတ်ပြုပြီး ၎င်းတို့ကို သတိဖြင့် စူးစမ်းခြင်းဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့ ခံစားနေရသည်များကို နာမည်ပေးခြင်းဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့သည် ခံစားချက်များ၏ ကျွန်များ မဖြစ်တော့ဘဲ ၎င်းတို့ကို ကျော်လွှားရန် လမ်းစရှာနိုင်သည်။

လွတ်မြောက်ရန်

ကော်ရီ၏ ဇာတ်လမ်းကဲ့သို့ပင် သင့်ဘဝတွင် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များသည် ခွင့်မလွှတ်နိုင်စရာဟု ထင်ရပေမည်။ နာကျင်မှု၊ ဒေါသနှင့် ဝေဒနာများ များပြားလွန်းပေမည်။ သို့သော် ဗုဒ္ဓဘာသာအရ ထိုဆင်းရဲဒုက္ခများသည် စိတ်ကို သန့်စင်ရန် အခွင့်အလမ်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ မြတ်စွာဘုရားက သွန်သင်ခဲ့သည့် မေတ္တာနှင့် ကရုဏာသည် ကျွန်ုပ်တို့ကို ငြိမ်းချမ်းမှုနှင့် လွတ်မြောက်မှုဆီသို့ ပို့ဆောင်ပေးသည်။ ဤလမ်းကို လျှောက်ရန် အောက်ပါ အချက်များကို စတင်ကြည့်နိုင်သည်။

တစ်ခါတစ်ရံ ကျွန်ုပ်တို့ကို မတရားပြုခဲ့သူကို ခွင့်လွှတ်ရန်ဆိုသည်မှာ မဖြစ်နိုင်သလို ခံစားရတတ်သည်။ ပထမဆုံး ခွင့်လွှတ်လိုသော စိတ်ကို ပြုစုပျိုးထောင်ရန် လိုအပ်သည်။ မေတ္တာတရားကို အောက်မေ့ပြီး “ငါ့စိတ်ထဲ ဒေါသမရှိပါစေနှင့်၊ ဤသူကို ခွင့်လွှတ်နိုင်ပါစေ” ဟု ဆန္ဒပြုနိုင်သည်။ ခွင့်လွှတ်ခြင်းသည် မည်သို့ဖြစ်မည်ကို စိတ်ထဲ မြင်ယောင်ကြည့်ပြီး စိတ်ကို လွတ်မြောက်ရန် စတင်လှမ်းနိုင်သည်။ ခွင့်လွှတ်ခြင်းသည် ချက်ချင်းဖြစ်ပေါ်လာသည် မဟုတ်ပါ။ ၎င်းသည် တဖြည်းဖြည်း ဖြစ်ပေါ်လာရသည့် လုပ်ငန်းစဉ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ ဤလမ်းတွင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို သည်းခံစွာ ဆက်ဆံရန် လိုအပ်သည်။ အလျင်စလို လုပ်ရန် ကြိုးစားသောအခါ ဒေါသနှင့် စိတ်ညစ်မှုများ ထပ်တိုးလာနိုင်သည်။ ဒေါသထွက်ရသည်ကို လက်ခံပြီး စိတ်ကို သတိဖြင့် လွှတ်ချရန် အချိန်ပေးပါ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်ပြီး စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် ထားပါ။ 

သင့်ခံစားချက်များ—ကောင်းသည်ဖြစ်စေ၊ ဆိုးသည်ဖြစ်စေ—ကို စာရွက်ပေါ် ရေးထုတ်ပါ။ သင့်အတွေ့အကြုံများအကြောင်း မှတ်တမ်းတင်ပါ။ ၎င်းတို့က သင့်အတွက် ဘာကိုဆိုလိုသနည်း။ ဘာသင်ယူခဲ့သနည်း။ စိတ်ထဲ၌ ဖြစ်ပေါ်နေသည်များကို ရေးသားခြင်းဖြင့် စိတ်ကို ပိုမိုရှင်းလင်းစွာ စီမံနိုင်သည်။ သင့်ကို နာကျင်စေခဲ့သူထံသို့ စာတစ်စောင် ရေးကြည့်ပါ၊ သို့သော် မပေးလိုက်ပါနှင့်။ သင်ပြောလိုသမျှကို လွတ်လပ်စွာ ရေးထုတ်ပါ။ ဘဝတွင် ကျွန်ုပ်တို့နှင့် အတူရှိသူများသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ ခံစားချက်များကို နားလည်ပေးနိုင်သည်။ ယုံကြည်ရသည့် ဆရာတစ်ဦး၊ မိဘများ၊ သူငယ်ချင်းတစ်ဦးနှင့် မျှဝေပါ။ သင်ခံစားနေရပုံနှင့် ထိုခံစားချက်များက ဘဝကို မည်သို့ သက်ရောက်နေသည်ကို ဖွင့်ဟပါ။ နားထောင်ပေးသူသည် သင့်စိတ်ကို ပေါ့ပါးစေနိုင်သည်။ မုန်းတီးမှုသည် စိတ်ကို စွဲလမ်းစေနိုင်သည်။ နာကျင်မှုနှင့် ဒေါသကို ထပ်ခါထပ်ခါ တွေးတောခြင်းသည် စိတ်ကို ဖိစီးစေသည်။ ထိုအခါ သတိတရားကို အားကိုးပြီး ထိုအတွေးများကို စွန့်လွှတ်ကာ ကောင်းသောအရာများဆီသို့ အာရုံပြောင်းပါ။ 

မေတ္တာပို့ခြင်း၊ သဘာဝကို ခံစားခြင်း၊ ကုသိုလ်ပြုခြင်းကဲ့သို့ လှုပ်ရှားမှုများသည် စိတ်ကို တည်ငြိမ်စေသည်။ အဆိုးမြင်အတွေးများ ပေါ်လာသောအခါ ၎င်းတို့ကို သတိပြုပြီး ကောင်းသောအရာများဖြင့် အစားထိုးပါ။ ကျွန်ုပ်တို့ကို နာကျင်စေခဲ့သူများအတွက် မေတ္တာပို့ခြင်းသည် ခဲယဉ်းသော်လည်း အစွမ်းထက်သည့် လုပ်ရပ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ “ဤသူသည် ဆင်းရဲဒုက္ခမှ လွတ်မြောက်၍ ငြိမ်းချမ်းပါစေ” ဟု ဆန္ဒပြုခြင်းဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ စိတ်ကို ဒေါသမှ လွတ်မြောက်စေသည်။ ၎င်းသည် ၎င်းတို့၏ မကောင်းမှုကို လက်ခံခြင်း မဟုတ်ဘဲ ကိုယ့်စိတ်ကို သန့်စင်ရန် လုပ်ဆောင်ခြင်းဖြစ်သည်။ 

မေတ္တာတရားသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ ကံကို ကောင်းမွန်စေပြီး စိတ်ကို လွတ်မြောက်စေသည်။ မြတ်စွာဘုရား၏ တရားတော်သည် ခွင့်လွှတ်ခြင်းသို့ လမ်းညွှန်ပေးသည်။ ဓမ္မပဒတွင် “မေတ္တာဖြင့် ဒေါသကို အောင်နိုင်သည်” ဟု ဟောကြားထားသည်။ သုတ္တန်ကျမ်းများသည် စိတ်ကို တည်ငြိမ်စေပြီး လွှတ်ထားရန် နည်းလမ်းများကို ပြသသည်။ တရားတော်သည် ဘဝ၏ မတည်မငြိမ်သဘောကို သတိပေးပြီး ဒေါသကို စွဲမကူးရန် သွန်သင်သည်။ ၎င်းသည် ကျွန်ုပ်တို့ကို ငြိမ်းချမ်းမှုနှင့် လွတ်မြောက်မှုဆီသို့ လမ်းပြပေးသည်။

နိဂုံး

မုန်းတီးခြင်းနှင့် ဒေါသကို ဆုပ်ကိုင်ထားခြင်းသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ စိတ်ကို မီးလောင်စေပြီး သံသရာဆင်းရဲထဲ နစ်မြုပ်စေသည်။ ခွင့်လွှတ်ခြင်းသည် စိတ်ကို လွတ်မြောက်စေပြီး မေတ္တာနှင့် ဉာဏ်ပညာကို ပြုစုပျိုးထောင်ရန် အခွင့်အလမ်းဖြစ်သည်။ ကော်ရီ၏ ဇာတ်လမ်းသည် ဤအချက်ကို သက်သေပြသည်—ခွင့်လွှတ်ခြင်းသည် အားနည်းခြင်း မဟုတ်ဘဲ စိတ်ကို သန့်စင်ပြီး ငြိမ်းချမ်းမှုဆီသို့ ဦးတည်ရန် ရွေးချယ်ခြင်းဖြစ်သည်။ သင်လည်း ယနေ့ ထိုလမ်းကို စတင်လျှောက်နိုင်သည်။